Aku anak SMA kelas 3. Aku mau curhat kak. Sejak kecil aku dididik oleh ibu yg penuntut dan keras. Aku udh berusaha buat menuhin harapan ibu. Tapi tetep aja kurang. Padahal sejak SD aku peringkat pertama terus. Waktu SMP selalu masuk 3 paralel. Waktu SMA juga masuk 3 paralel terus kok. Dari SD sampe SMA aku ikut banyak kegiatan, menangin banyak lomba. Tapi tetep aja masih kurang di mata ibu. Padahal guru- guru aku pada nangis waktu aku pindah sekolah. Aku emang sering pindah rumah. Paling lama 2 tahun. Tetangga2 aku juga bilang nya iri kalo punya anak kyk aku. Aku slalu ngerjain tugas bersih2 kok. Aku juga sering bantu ibu kok. Tapi tetep aja kurang. Menurut kk aku harus gimana? Sumpah kk aku udh ngga tau lagi harus gimana. Ngga tau lagi harus curhat ke siapa. Orang yg kenal aku taunya aku orang paling bijak yg bisa ngasih solusi kalo ada masalah. Padahal selama ini aku cuma mendem masalah aku sendiri smpe akhir nya aku udh smpe titik ngga bisa tahan lagi

Aku juga ngerasain hal itu kok…kalo menurut aku coba kamu bicara baik baik sama orang tua gt kalo kami tuh maunya gimana… mungkin aja kalo kamu bicara jujur tentang perasaan kamu, ortu kamu bakal ngerti
Kalau menurut aku sih, gimana yahh…..
Sifat orang tua itu beda beda…..
Jadi kalau misal punya ibu kayak gini sih, kalau aku jadi anaknya, Ya udah gitu biarin aja.
Kenapa dibiarin?
Padahal Kan kita udh berprestasi gitu, disuruh beberes bisa, segala deh pokoknya bisa, anak idaman bgt gitulah yahh…..
Tapi ibu kita engga ngerhargain gitu, yahh sakit pasti sih engga akan dipungkiri lg itu mah pasti nyesek.
Nah daripada berlarut2 mikirin kayak gt, mending inget2 lagi keberhasilan kita, misal menang lomba atau yg lain2 yg bikin seneng, dan membuat kita merasa berharga.
Biasanya kalau karakter kayak gini tuh sibuk sama urusannya tersendiri, atau punya standar yg tinggi buat anaknya gitu
Padahal kan hal hal yg kecil kyk ginilah yang merupakan langkah pertama buat langkah ke hal hal yg besar
Iyaa saran aku sih lebih fokus aja buat M, dalam mengejar mimpi yang M emg di inginkan sih
Toh kita juga engga durhaka ke ibu kalau engga nanggepin apa opini dari ibu kita, Paling cuman dengerin ceramahanya paling, kalau ibu nya suka ceramah 🙂
Intinya semangatt buat M!
Aku ngehargain banget usaha M buat banggain ibunya. Banget banget ngehargain pokoknya. Engga masalah itu mau juara harapan, Rangking 10 besar dll, Itu tetep disebut Pencapaian/Prestasi. Dan prestasi itu dicapai engga akan mungkin tanpa usaha.
Apalagi kan M prestasinya lebih dari yg aku sebutin kann?
Nambah bangga pokoknya!
Jadi jangan jadiin beban, kalau ada satu orang di lingkungan M yg engga ngehargain usaha M.
Masih banyakk di lingkungan ini yg bakalan ngerhargain usaha M
Misal guru2 temen2 ataupun orang2 yg lainn
Tetep semangat buat M!, Sekarang mah mending nyiapin buat kedepannya gimana, mau lanjut kuliah atau gimana, mau masuk jurusan apa dll pokoknya lah.
Bentar lg kan lulus :), engga kerasa bgt yahh M, huhuhu aku pun gt :).
Sorry kalau saran/Opini aku engga cocok sm M, tapi…, aku harap aku bisa nenangin M walaupun yahh mungkin sebentar 🤣🤣 dan ngasih semangat yg bertubi2 pokoknya 🔥🔥🔥🔥🔥
ak jg berfikiran gt;v menurut ak kita kn udh buktiin tuh prestasi yg kita raih . kalau soal g dihargai sm dia y gpp msh bnyk yg bisa hargai prestasi yg kita dpt jgn berkecil hti kakk , kalau kk bnrn udh g thn lg cba blng baik2 sm ibu kk, knpa ibu nganggap ini biasa aj? apa yang kurang? blng gt kak . insya allah mngkn dia bkl ksh tau , atau mngkn sbnrnya dia seneng dn bngga tp krna sikap ny yg keras dn penuntut jd g kebiasa muji seseorang bhkn anaknya sndiri.